در ذكر آل محمد علیهم السلام

« 825»

(239) (و من خطبة له (عليه ‏السلام) ) يذكر فيها آل محمد ( عليهم ‏السلام  ) هُمْ عَيْشُ الْعِلْمِ وَ مَوْتُ الْجَهْلِ يُخْبِرُكُمْ حِلْمُهُمْ عَنْ‏  

« 826»

عِلْمِهِمْ وَ ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ وَ صَمْتُهُمْ عَنْ حِكَمِ مَنْطِقِهِمْ لَا يُخَالِفُونَ الْحَقَّ وَ لَا يَخْتَلِفُونَ فِيهِ هُمْ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ وَلَائِجُ الِاعْتِصَامِ بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ فِي نِصَابِهِ وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مَقَامِهِ وَ انْقَطَعَ لِسَانُهُ عَنْ مَنْبَتِهِ عَقَلُوا الدِّينَ عَقْلَ وِعَايَةٍ وَ رِعَايَةٍ لَا عَقْلَ سِمَاعٍ وَ رِوَايَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ .

ص826

از خطبه‏ هاى آن حضرت عليه السَّلام است كه در آن (فضائل) آل محمد عليهم السَّلام را بيان مى‏ فرمايد 1 آل محمّد (ائمه اطهار صلوات اللَّه عليهم اجمعين) زنده كننده علم و دانائى و از بين برنده جهل و نادانى هستند (از ايشان علم بدست آمده جهل برطرف مى‏ گردد) شما را آگاه مى‏ سازد بردباريشان از دانائيشان (زيرا بردبارى نمى‏ كنند مگر از روى دانستن بمواقع و بردبارى) و ظاهرشان از باطنشان (كردار و گفتار نيكشان بر كمال اخلاصشان) و خاموشيشان از راستى و درستى گفتارشان (زيرا خاموشى و بي جا سخن نگفتن شخص دليل است بر اينكه گفتار او از روى علم و حكمت است) 2 حقّ را مخالفت نمى‏ كنند (از آن رو بر نمى‏ گردانند) و در آن اختلاف ندارند (گفتارشان يكنواخت است) ايشان ستونهاى اسلام و پناهگاه‏ ها (ى آن) هستند (كه به دانائى خود آنرا حفظ نموده و احكامش را بمردم آموخته آنان را از گمراهى و نادانى مى‏ رهانند) بوسيله ايشان حقّ به اصل و موضع خود باز مى‏ گردد، و باطل و نادرستى از جاى آن دور و نابود ميشود، و زبانش آنجا كه حقّ آشكار شد بريده مى‏ گردد (بر اثر علم و دانائى ايشان حقّ و حقيقت هويدا و باطل و نادرست از بين مى‏ رود) 3 دين (و احكام آن) را شناختند شناختنى كه از روى دانائى و رعايت نمودن (عمل كردن) است، نه شناختنى‏  

 ص827

كه از روى شنيدن و نقل نمودن باشد (كه اگر چنين بود بر ديگران مزيّتى نداشتند) و روايت كنندگان علم بيشمار و رعايت كنندگان آن كمند (در هر زمان مردم بسيار انواع علوم بدست آورده در مجالس و محافل اظهار كمال نموده خود را بر ديگران مقدّم و پيشوا مى‏ دانند، ولى كردارشان با گفتارشان يكسان نيست، خداوند سبحان همه را از خواب غفلت بيدار فرموده توفيق عمل عطاء فرمايد). بتوفيق خداى تعالى تمام شد نوشتن جزء چهارم از شش جزء ترجمه و شرح كتاب نهج البلاغه بعد از ظهر روز يكشنبه شانزدهم ماه شوّآل المكرّم سال هزار و سيصد و شصت و هفت هجرّى در تهران بقلم علىّ النّقّى فيض الاسلام ال محمّد الدّيباج. نويسنده جزء چهارم ترجمه و شرح كتاب نهج البلاغه طاهر خوشنويس ابن حاجّ عبد الرحمن (عليه الرّحمة) توفيق نوشتن دو جزء ديگر آن را از خداوند متعال درخواست مى‏ نمايد (شهر ذى القعدة 1367)